حضرت ارفخشد نبی (علیه السلام) ابوالانبیاء دوازدهمین پیامبر الهی

مورّخین حضرت ارفخشد نبی (علیه السلام) را ابوالانبیاء نامیده اند. چون نَسَب پیغمبران بعد از حضرت نوح(ع)به حضرت سام(ع)و بعد به وی منتهی می شود. گویند حضرت ارفخشد نبی (علیه السلام) برای نگهبانی میراث پیغمبران و دعوت مردم به پاکی و فضیلت و تبلیغ آئین الهی پدران خویش، رنج فروانی بُرد تا اینکه در سن 460 سالگی از دنیا رفت.

بعد از حضرت سام (علیه السّلام) فرزندش حضرت ارفخشد (علیه السّلام) به امر خداى سبحان قیام کرد موقعى که آن بزرگوار قیام فرمود پیروان پدرش به او ایمان آورده تابع او شدند، در آن زمان سلطنت در اختیار فریدون که ذوالقرنین باشد بود، و قصه ی او این است که خداى تعالى او را بر قوم خود مبعوث کرد و او هم قوم خود را بطرف خدا دعوت مى‌کرد ولى قوم او او را تکذیب و نبوّتش را انکار کردند.

بعد از آن او را گرفتند و بطرف راست سرش ضربتى زدند و مدت صد سال به امر خدا از دنیا رفت، آنگاه خدا او را زنده کرده بسوى قومش مبعوث کرد ولى آن قوم در این بار بطرف چپ سر او ضربتى زدند و بامر خدا مدت صد سال دیگر از دنیا رفت.

خداى تعالى سومین بار او را زنده کرد و دلیلهاى نبوّت او را در دو موضع ضربت‌خورده ی سرش قرار داد و نور از آن دو موضع درخشندگى مى‌کرد. موقعى که آن حضرت غضب مى‌کرد از آن دو موضع مضروب سرش رعد و برق و صاعقه بصدا مى‌آمد.

خدا حضرت ارفخشد (علیه السلام) را مالک مشرق و مغرب زمین کرد و بوسیله ی او مردم ستمکیش را ریشه ی کن کرد، آن حضرت ارفخشد (علیه السلام) بود که بیوراسب را 44 از پا در آورد. از جمله قصه ی او همین است که خدا در قرآن بما خبر مى‌دهد از قبیل: امر یأجوج، مأجوج، سند و غیر ذلک از مشرق و مغرب، هیچ ستمکارى را رها نمى‌کرد مگر اینکه او را در هم مى‌شکست و زمان آن حضرت زمان عدل و فراخى و برکت بود.

منابع:

پایگاه اطلاع رسانی حوزه 

پایگاه امام علی (علیه السلام)

و بر گرفته از منابع مشابه